Drie dagen hebben we gezocht, drie hele dagen gezocht naar een vogel die het geluid maakt van een kalkoen die aan het bevallen is. We horen hem minimaal tien keer op een dag en overal waar we komen. Maar nooit konden we zien welke vogel het geluid produceerde. Het was inmiddels een obsessie geworden om het beest te vinden. Een vogel die zoveel geluid maakt, moet wel een hele mooie vogel zijn zou je denken. Helaas, na drie dagen ontdekken we hem dan, hij is gelijk van zijn cultstatus ontdaan. Een zwarte, lelijke vogel, zelfs Dolf uit Alfred Jodokus Kwak ziet er nog mooier uit.

Om van Boquete naar Bastimentos te komen, moeten we met de boot. Althans dat dacht ik, maar ik heb het weer mis! Het is geen boot, maar een badkuip met een race-motor erachter. Bij elke golf vliegt het badkuipje bijna over de kop. Het enige wat je kunt doen is stevig vasthouden, en hopen dat je goed verzekerd bent.

Op Bastimentos slapen we in een hutje van gaas en boomstammen. Je mag hier niet met schoenen binnen komen want dan gaat er "energie" verloren. Je kunt alleen energie krijgen als je op blote voeten loopt, aldus de eigenaar. Ik weet niet of hij zijn eigen voeten wel eens heeft bekeken, maar dat ziet er niet goed uit. Ik besluit ter plekke dat ik liever nooit meer "energie" krijg, dan dat mijn voeten er zo uit gaan zien!

Bastimentos valt onder de provincie Bocas, en bestaat uit zowel bewoonde als onbewoonde eilanden. Natuurlijk moeten we ook zo'n onbewoond eilandje bezoeken, dus gaan we met zo'n badkuipje in vliegensvlugge vaart erheen. Nouja, niet helemaal, we varen totdat we het eiland kunnen zien. De rest moeten we zelf maar uitzoeken, een onbewoond eiland heeft immers geen aanlegsteiger. Ik weet nog net een zwemvest uit het badkuipje mee te grissen, voordat we overboord gezet worden. "You're on your own now" schreeuwt de badkuipschipper nog. Als verzopen katjes komen we aan op het eiland, terwijl we in de verte de badkuip zien verdwijnen....

Inmiddels hebben we in Panama al de nodige dieren gezien. Grote dieren zoals: dolfijnen, luiaards en apen, maar ook veel kleine, en dan vooral op onze kamer. Rik probeert het altijd zoveel mogelijk te verdoezelen, maar als ik hem met een slipper uit de badkamer zie komen weet ik weer genoeg. Elke keer als we uitchecken krijg ik een stand door van de insecten die op de kamer zaten: "3 spinnen, 1 kakkerlak, 2 torren en 1 mini-schorpioen...deze kamer viel erg mee" aldus Rik.

Vanuit Panama gaan we door naar Costa Rica. Als ik het busje zie waarmee we reizen, weet ik al genoeg. Dit is weer zo'n busje dat halverwege uit elkaar valt en stuk gaat. En ja hoor, precies halverwege houdt de motor er mee op. Gelukkig precies op een heuvel, zodat we hem aan kunnen duwen in de hoop dat hij rollend weer aan de praat raakt. Maar onderaan de heuvel doet het busje nog steeds niks. Nu gaat een ander busje ons bovenop de volgende heuvel trekken, en dan begint alles weer opnieuw, aanduwen, vlug in de auto springen en hopen dat hij het weer gaat doen. En deze keer lukt het ook nog, het busje doet het weer. Zo komen we toch nog aan in Costa Rica!